Η εικόνα κάνει το γύρο του ίντερνετ με τη λεζάντα “Παλιά γιαπωνέζικη γκραβούρα: “Γυναίκα κόβει το κιμονό της για να μην ξυπνήσει την γάτα”.
Πολύ ωραίο θέμα, αν και είναι του 2007 και όχι παλιά γκραβούρα.
Μου άρεσε πολύ σαν εικόνα (δεδομένης της αγάπης μου προς τις γάτες) Read more ›
Φέτος (αλλά και πάντα) πριν ευχηθείτε για τη γιορτή της γυναίκας κάτι γλυκανάλατο του στυλ “υπαρχετε για να ομορφαίνετε τις ζωές μας”, σκεφτείτε λίγο παραπάνω.
Read more ›
Η μεγαλύτερη κατάρα για τον άνθρωπο είναι η γνώση. Η γνώση του πεπερασμένου της ζωής του και γενικά η γνώση του χρόνου. Όχι επειδή ξέρει ότι κάποια στιγμή όλο αυτό θα τελειώσει, αλλά επειδή με αυτή τη γνώση έρχεται μαζί και ένα συνεχές άγχος για την χρήση του χρόνου αυτού Read more ›
Ήμουν σήμερα για δουλειά στην Κόρινθο. Τα δύο περιστατικά συνέβησαν πολύ κοντά το ένα με το άλλο και μου έκαναν εξίσου εντύπωση. Δύο εικόνες ζωγραφισμένες η μία με ρατσισμό και η άλλη με μια δόση φαλλοκρατισμού.
(για την Ξ.)
Με αφορμή τη νέα ταινία του Σταύρου Τσιώλη που είναι στα σκαριά (και χρειάζεται τη βοήθειά μας) και σε συνέχεια του άρθρου του Provocateur (χωρίς να ασπάζομαι ιδιαίτερα τον όρο «υπερκάλτ» που τουλάχιστον άτυχος είναι) που παρουσιάζει ατάκες από την ταινία σε μορφή διαλόγου στο facebook και τα social media γενικότερα, το πήγα λίγο παραπέρα και είπα να βάλω κι εγώ (χωρίς κανένα ίχνος πρωτοτυπίας αλλά γιατί έτσι) έναν από τους πιο χαρακτηριστικούς διαλόγους της ταινίας, όπως θα φαίνονταν από τον τοίχο του Πάνου. Read more ›
Το ταξίδι από το Αλεπο στο Βερολίνο με τα πόδια είναι 3200 χιλιόμετρα, απόσταση που το Google maps υπολογίζει σε 27 μέρες…
Τα μεσημέρια στον Ταύρο βγαίνω και κάνω βόλτες στη μία ώρα υποχρεωτικό διάλειμμα από τη δουλειά (που συνήθως σημαίνει απλά ένα ξεχειλωμένο 8ωρο), θέλοντας κυρίως να αποφύγω την ιδρυματοποίηση του να κάτσω για ακόμα μία ώρα στους ίδιους γκρι τοίχους, δήθεν τρώγοντας συναδελφικά με τους υπόλοιπους. Read more ›
Εδώ και κάποιες μέρες έχω χάσει τα γυαλιά ηλίου που είχα εδώ και χρόνια, τα κλασσικά, μάυρα, σκούρα γυαλιά. Απλά τα φόραγες και κόβανε τον ήλιο, απλά και ξεκάθαρα, χωρίς άλλες αξιώσεις και ψευδαισθήσεις. Αναγκάστηκα λοιπόν βιαστικά να αγοράσω ένα ζευγάρι από εκεί να που κρέμονται έξω από τα τουριστάδικα, απλά για να μην μου ανοίξουν τρύπες στα μάτια από τον ήλιο και κράμπες στο πλάι των ματιών από τον συνεχόμενο μισόκλειστο βλέμμα.
Είναι το πιο άσχημο ζευγάρι που έχω φορέσει. Βγαλμένα από rave party του ’90, το χαρακτηριστικό βλέμα της μύγας, ευτυχώς χωρίς καθρέφτη, θα μπορούσα να είμαι ο καλύτερος κάγκουρας που έχει δει η ευγενής κλάση των κάγκουρων. Έχουν όμως ένα αναπάντεχο αβαντάζ που μόλις είδα μέσα από αυτά, όπως λένε, τα είδα όλα. Οι κόκκινοι, ζεστοί φακοί τους. Read more ›
Η ιστορία είναι απλή και μάλλον αναμενόμενη, αλλά δεν παύει να εκπλήσσει και να οργίζει, ειδικά μέρες σαν και αυτές, με κλειστές τράπεζες και όλο τον ντόρο που έχει δημιουργηθεί.
Όπως αποκάλυψε χθες στο μπλογκ του ο Τέκι, η Επιτροπή Έγκρισης Τραπεζικών Συναλλαγών, που δημιουργήθηκε μαζί με την τραπεζική αργία για να εγκρίνει συναλλαγές που “κρίνονται αναγκαίες για τη διαφύλαξη ενός δημοσίου ή κοινωνικού συμφέροντος, συμπεριλαμβανομένων, μεταξύ άλλων, συναλλαγών για την πληρωμή ιατρικών εξόδων ή εισαγωγών φαρμακευτικών ειδών”, άφησε ανοιχτό ένα παράθυρο 48 ωρών με μια απόφαση κατά κύριο λόγο φωτογραφική, αλλά χρήσιμη και σε όσους την γνώριζαν. Read more ›
Κι αν δεν έχουν ειπωθεί όλα;
Marionettes Inc. 