Πόσο χαίρομαι που έλειπα χτες και δεν είδα ούτε μια παρέλαση, ούτε με εθνικά ούτε με ΕΑΜικά εμβατήρια, ούτε φαμφάρες, ούτε τσακωμούς, ούτε υπερηφάνειες ούτε ηττοπάθειες. Πόσο χαίρομαι που δε συμμετείχα σε καμία συζήτηση για την “εθνική επέτειο”, για τα σωστά και τα λάθη, για τις δύο πλευρές, για τον εμφύλιο.
Νομίζω αυτό θα κάνω σε κάθε παρόμοια στιγμή “εθνικής ανάτασης”, κάθε φορά που βρέχει έθνος και φυλή και μετά βγαίνουν κάθε είδους σαλιγκάρια και προσωρινά σηκώνονται από το σούρσιμο και κορδώνουν λίγο τους γλιτσερούς σβέρκους τους. Σε κάθε τέτοια έξαρση, εγώ θα πηγαίνω σε κάποιο βουνό, κι ας ήταν κάποτε γεμάτο από τους “άλλους”, κι ας έχει κάποια πλατεία το όνομα “Ναπολέων Ζέρβας”. Το βουνό πλέον τα καταπίνει όλα, τα λίγα παππούδια που έχουν μείνει δεν έχουν το κουράγιο να μου κλέψουν αυτή την ηρεμία. “Κάτω από φύλλα κίτρινα κοιμούνται καπετάνιοι”, ας μείνουν εκεί να κοιμούνται. Κάτω από φύλλα κίτρινα κάθομαι κι εγώ και πια δεν υπάρχει κανένα έθνος και καμιά φυλή και κανένα ΟΧΙ. Μόνο ήλιος στη μούρη, ξύλα στο τζάκι, σκύλος δίπλα, αγαπημένα γέλια και πουλιά στα δέντρα.
Πραγματικά, η φάση ήταν ακριβώς εκείνο το τραγούδι του Θανάση Παπακωνσταντίνου, η “Ερώτηση κρίσεως“. Και δε θα μπορούσε να περιγράψει καλύτερη το κλίμα της ημέρας. Σίγουρα πρέπει να γράφτηκε κάτω από παρόμοιες, αν όχι ταυτόσημες συνθήκες, σε μια ανάλογη εθνική γιορτή, στο χωριό του Θανάση, παρέα με το σκύλο του και κάτω από μια ροδιά.
Ή έτσι θέλω να φαντάζομαι εγώ.
-
- Ρώτησα τον σκύλο μου τον Ρίβα άμα νιώθει Έλληνας, αυτόχθονας ή κάτι σχετικό
-
- Εκείνος χασμουρήθηκε, επέστρεψε στον ύπνο κι η ανάσα του ήταν όμορφη σαν κύμα στον γιαλό. Εο! Γαμώ το φασισμό
-
- Γυρνώ στην άγρια ροδιά και τη ρωτώ τα ίδια, αν Ελληνίς αισθάνεται λουσμένη από το φως. “Πήρα σκυτάλη για ζωή, για θάνατο σκυτάλη” μου απαντάει ο κόκκινος, στα κλώνια της, ανθός.
Πάμε στα βουνά και στις θάλασσες. Ας αφήσουμε τις πόλεις στους φασίστες, να φάνε τα τσιμέντα και την “ανάπτυξη”, μπας και σκάσουν. Ηττοπάθεια; Στρουθοκαμηλισμός; Βλακωδώς ρομαντικό ή ρομαντικά βλακώδες; Πες το όπως θες. Εμείς θα μείνουμε με αυτούς που αγαπάνε, γιατί αλλιώς θα γίνουμε απ’αυτούς που μισούν.
Marionettes Inc. 
Leave a comment