Χθες αργά, κατά τη διάρκεια της συναυλίας στο προάυλιο της ΕΡΤ, κάποια στιγμή ανέβηκε μια κοπέλα και διάβασε το παρακάτω κείμενο. Φορώντας αντιασφυξιογόνο μάσκα και με πολύ δυνατή και εκφραστική φωνή, διατύπωσε κάποια πολύ σωστά ερωτήματα που θα πρέπει να μας κάνουν να σκεφτούμε αν όντως μπορούμε να κάνουμε κάτι για την κατάσταση στην ΕΡΤ, αλλά και το αν είμαστε όντως πολίτες ή απλά άβουλοι θεατές των εξελίξεων.
Παρακάτω αναδημοσιεύω αυτούσιο το κείμενο (από το blog του @ypopto_mousi). Με bold αυτά που κράτησα πιο πολύ.
Είμαι μία από τις/τους αλληλέγγυες-ους στην ΕΡΤ.
Μία από αυτούς που δεν ξέρουν αν θα έχουν να πληρώσουν το νοίκι και το ρεύμα τον επόμενο μήνα, μία μέση, κοινή κάτοικος αυτής της μεριάς του πλανήτη.
Μία από αυτούς που είναι στην ΕΡΤ από την πρώτη μέρα, κάθε μέρα.
Μία από αυτούς που ξενύχτησαν την πρώτη νύχτα, που πήραν τηλέφωνο φίλους για ενισχύσεις, που έκαναν περιπολία γιατί μπάτσοι, λέει, είχαν κόψει τα σύρματα αλλά όλα ήταν ήσυχα ακόμα και τα σκυλιά, στην πίσω μεριά, που σταθηκαν στην βροχή και ξεροστάλιαζαν στον διάδρομο γιατί το μόνο που μας ζητήθηκε ήταν να είμαστε θεατές και παρουσίες.
Είμαι μία από τις/τους αλληλέγγυες-ους στην ΕΡΤ.
Και έχω κάποιες ερωτήσεις
Ποιά δομή, ακριβώς, στηρίζουμε να μην πέσει; Σε τί, ακριβώς, είμαστε αλληλέγγυοι;
Τί σημαίνει για τους πολίτες ότι η κυβέρνηση διακόπτει την λειτουργία της κρατικής τηλεόρασης; ποιό είναι το πραγματικό-πρακτικό και ποιό το συμβολικό νόημα;
Όταν κάτι είναι δημόσιο ή κρατικό σε ποιόν ανήκει; Η ΕΡΤ σε ποιόν ανήκει;
Τί σημαίνει πολίτης; Οι αλληλέγγυοι τί είναι; Γέμισμα στο πλάνο; Σύντροφοι; Απρόσωπο πλήθος ανίκανο να αρθρώσει πολιτικό λόγο; Συμπολίτες; Υποψήφιοι ψηφοφόροι;
Γιατί ισχύει ακόμα η διοικητική ιεραρχία στην ΕΡΤ; Δεν έχουν καταλάβει ότι όλοι είναι απολυμένοι; Αισθάνονται μόνοι; Πως συνδέονται τα αιτήματά τους με τους αγώνες των κατοίκων στις Σκουριές; Με τους συνταξιούχους; Με τους δασκάλους; Με τις άνεργες μητέρες; Με τους καρκινοπαθείς χωρίς φάρμακα; Με τους άστεγους; Με τις αυτοκτονίες;
Γιατί ξεχνάμε το πολιτικό πλαίσιο; Ποιό είναι το κοινό πολιτικό πρόταγμα;
Πως θα το βρούμε; Το ψάχνουμε;
Ποιός είναι ο εχθρός; Ποιά είναι τα βήματα προς τον κοινωνικό διάλογο; Πως βγαίνουμε από τον κοινωνικό αυτοματισμό;
Γιατί δεν είναι όλοι οι απολυμένοι παρόντες στην ανοιχτή γενική συνέλευση;
Τι σημαίνει γι αυτούς ανοιχτή γενική συνέλευση;
Μόνο το θέαμα μπορεί να μας κρατήσει παρόντες;
Πως αλλιώς μπορεί να χρησιμοποιηθεί η τέχνη;
Γιατί ισχύουν ακόμα τα ονόματα; Υπάρχουν επώνυμοι και ανώνυμοι πολίτες;
Τι δουλειά έχουν τα πολιτικά κόμματα; Με ποια ιδιότητα εμφανίζονται;
Ο υπεύθυνος της τάδε ή της δείνα νεολαίας η άλλης κομματικής δομής με ποια ιδιότητα μιλά; Του ‘υπεύθυνου’ ή του πολίτη; Υπάρχουν αρμόδιοι και αναρμόδιοι αλληλέγγυοι;
Πως θα πάρουμε την ζωή μας στα χέρια μας;
Γιατί δεν είμαστε όλοι παρόντες σε κάθε κοινωνικό αγώνα;
Τί δεν καταλαβαίνουμε;
Ποιούς χωράει η χώρα;
Είμαι μία από τις/τους αλληλέγγυες-ους στην ΕΡΤ. Συνεχιζόμενα ερωτηματικά με κατακλύουν. Θα είμαι εδώ γιατί με αφορά. Θα είμαι εδώ κι ας απογοητεύομαι. Θα είμαι εδω γιατί πιστεύω ότι εμείς έχουμε την δύναμη. Και πάντα θα αναρωτιέμαι. Για ένα μόνο πράγμα δεν αναρωτιέμαι. Για την ανάγκη να δράσουμε μαζί.
Μία από τις/τους αλληλέγγυες-ους στην ΕΡΤ, στις Σκουριές, σε κάθε κοινωνικό αγώνα ενάντια στην κρατική καταστολή, την κυριαρχία της αγοράς και του κέρδους.
Ενάντια στον υποβιβασμό του ανθρώπινου είδους.
Δεν είμαστε μόνοι. Δεν είμαστε λίγοι.
Είμαστε παντού.
Marionettes Inc. 
Δεν είμαστε όλοι αλληλέγγυοι στην ΕΡΤ. Αυτός που έχει το βήμα στην κοινωνία πάντα θα κάνει φερέφωνά του τους λαούς με σκανδαλώδη ευκολία. Ενας είναι ο αγώνας. Καλύτερη ζωή για όλους. Αυτό έχει τρωθεί εδώ και καιρό και σαν το σαράκι μας ρημάζει απαλά. Η ΕΡΤ αυτά δεν τα έλεγε ποτέ όπως είναι. Λίγο πολύ ήταν το πρες ρουμ καθ’ έκαστης κυβέρνησης. Για παράδειγμα κατέστρωναν μεγάλα θέματα πάνω σε ασήμαντα γεγονότα και ήταν οι τελευταίοι που θα αποκάλυπταν σκάνδαλα. Εχω άδικο; Αυτό που άξιζε ήταν οι παιδικές εκπομπές, οι εκπομπές τέχνης και κάποιες άλλες όπως του Πάνου Χρυσοστομου στην ΕΡΑ 2ο πρόγραμμα, ίσως και το κόσμος. Τα αθλητικά ήταν όλα στημένες εκπομπές με γαλαντόμα λόγια υπέρ μιας ή δυο ομάδων. Ζήτω το εύκολο δηλαδή. Ο αγώνας είναι κοινός για όλους όχι για την ΕΡΤ, αλλά για την καλυτέρευση των βίων μας. Αυτό όμως τώρα το κάνει δύναμη η ΕΡΤ και έτσι χάνεται η αληθινή ουσία του αγώνα και κατά συνέπεια και ο αγώνας καθώς δεν θα έχει Ένωση άρα ούτε ισχύ. Γειά σας. Rasomon
Κατά τη γνώμη μου, ο αγώνας δεν είναι για την ΕΡΤ, αλλά για την αντίσταση σε οποιαδήποτε αυθαιρεσία και καταστολή της εκάστοτε κυβέρνησης. Και σίγουρα αυτό περιλαμβάνει και την αυθαίρετη απόλυση 2.500 ανθρώπων που αποκλείεται να ήταν όλοι “λαμόγια” και “βολεμένοι”.
Γενικά, οποιαδήποτε τέτοια ενέργεια, αν γίνεται σωστά και αν κινεί αγωνιστικές διαδικασίες, πρέπει να στηρίζεται. Εξάλλου αυτό είναι και το νόημα του κειμένου νομίζω. Αλληλεγγύη σε κάθε αγώνα. Γιατί αλλιώς έρχεται μαυρίλα.